co sprzyja rozwojowi flory bakteryjnej, a w szczególności szczepów bakterii legionella pneumophila. Mniej wprowadzonym w omawiane zagadnienia należy wyjaśnić, że bakterie legionelli są przyczyną zapadania wielu osób na groźną chorobę zwaną legionellozą, która jest trudno wyleczalna i wielokrotnie pociąga za sobą śmierć.

   Wymienione szczepy bakterii rozwijają się szczególnie silnie w źle zaprojektowanych instalacjach obiektów użyteczności publicznej. Jest to problem nie tylko krajowy, ale ogólnoświatowy. Jedną z podstawowych zasad dostosowania instalacji ciepłej wody do działań zmniejszających ryzyko zakażenia bakteriami legionella, zapisana jest w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2004r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.Nr 75/02). Rozporządzenie §120 ust.2 brzmi: "Instalacja ciepłej wody powinna zapewnić uzyskanie w punktach czerpalnych temperatury wody nie niższej niż 55°C i nie wyższej niż 60°C oraz umożliwić okresowe jej podniesienie do nie niższej niż 70°C".
Należy nadmienić, że bakterie legionella w temperaturach wyższych niż +60°C, nie tylko się nie namnażają ale szybko giną. Przeciwdziałanie zagrożeniom infekcyjnym spowodowanym przez bakterie legionella wymaga przestrzegania określonych zasad postępowania zarówno w okresie projektowania i doboru urządzeń, jak również przy ich eksploatacji.
Mówiąc i pisząc o ciepłej wodzie użytkowej należy na wstępie nadmienić, że w sprawach jej przygotowywania ścierają się dwie zasadnicze koncepcje. Pierwsza i historycznie starsza, określana jako "zasobnikowa" polega na tym, że woda jest podgrzewana, a następnie gromadzona przez dłuższy czas, natomiast zasadniczy jej pobór następuje głównie w porach szczytowego zapotrzebowania. Zapas wody uzupełniany jest na bieżąco, a ograniczone zapotrzebowanie poza porami szczytowego poboru, zaspakajane jest przez układy wymiennikowe ciepła, współpracujące z zasobnikami tego układu.

   Przyzwyczajenie wielu projektantów instalacji grzejnych i przygotowywania ciepłej wody użytkowej jest niekiedy tak silne, że podchodzą oni z rezerwą do drugiej, nowatorskiej koncepcji, o której będzie mowa dalej. Należy dodać, że dopóki w połowie lat siedemdziesiątych minionego wieku nie odkryto zagrożenia przez występowania w takich zastojach podgrzanej wody chorobotwórczej flory bakteryjnej z rodziny "legionella", ten powszechnie przyjęty wtedy sposób, nie budził obaw ani większych zastrzeżeń.
Druga, nowatorska koncepcja rozwiązania tych problemów, która przyjmuje się teraz coraz powszechniej, polega na rezygnacji z dłuższego czasu gromadzenia ciepłej wody użytkowej. Zastępuje ją przygotowywanie ciepłej wody na bieżąco, w miarę występującego zapotrzebowania. Zapewniają to urządzenia równie skuteczne i ekonomiczne jak w przypadku wspomnianego wyżej dotychczasowego sposobu, mające jednak tę zasadniczą przewagę, że są z reguły pewne i bezpieczne pod względem higieniczno-zdrowotnym.